Οι (κακο)μοιραίοι

Μες στα υπόγεια της Ρηγίλλης,
μες σε καπνούς και σε βρισιές,
(απάνου εστρίγγλιζε ο Τσιτουρίδης)
όλη η παραία πίναμε εψές,
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να κόψουμε δυο βουλευτάκια.
Σφιγγόταν ο ένας πλάι στον άλλο
στου τηλεπαραθύρου από βραδύς,
ω! πόσο βάσανο μεγάλο
είναι της επανεκλογής!
Οσο κι ο νους αν τυραννιέται
γαλάζια μέρα δε θυμιέται!
(Σπάρτη και Φλώρινα γαλάζα
και βάθος του άσωτου του χρέους,
ω! της Μονής κροκάτη γάζα
ομόλογα της Σοφοκλέους,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να γίνετε λεφτά μας!)
Του ενού ο κουμπάρος χρόνια δέκα
διαπλοκής - ίδιο στοιχιό,
και του Μαγγίνα η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει στο νοικοκυριό,(φύγαν οι πακιστανοί)
του Έβερτ ο γαμπρός στο Γκάζι
κι ο Τσιτουρίδης ανασενάζει.
-Φταίει η μονή Βατοπεδίου!
-Φταίει ο ψηλός που μας μισεί!
-Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
-Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
"ποιος φταίει; Ποιος φταίει;... κανένα στόμα
δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα.
Ετσι, στην σκοτεινή Ρηγίλλης
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σαν τα σκουλήκια κάθε media
όπου μας εύρει, μας πατεί:
δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα!
προσμένουμε της επανεκλογής to θάμα!