Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

I dont love N.Y., i love Berlin!!!!!!!!!!!!!!!!!



















Υπάρχει άραγε πόλη που :
1.Ακούγεται στο κέντρο ένα κορνάρισμα κάθε 3 ώρες?
2.Το ποδήλατο γίνεται τρόπος ζωής κι όχι η ζωή ποδήλατο?
3.Υπάρχει δάσος με άγρια ζωή 200 μέτρα από το κέντρο?
4.Τα ποτάμια είναι ζωτικό μέρος της πόλης κι όχι η αποχέτευσή της?
5.Υπάρχουν πάρκα καθαρά και φιλόξενα?
6.Γίνονται εκδηλώσεις που συμμετέχει όλη η πόλη και χωρίς αγιασμούς, δημάρχους, βουλευτές κλπ?
7.Γίνονται εκλογές και δεν το παίρνεις είδηση?
8.Πιάνονται άντρες χέρι-χέρι στο δρόμο και δε στρίβουν τα διπλανά κεφάλια?
9.Τρως πόρτα στα κλαμπάκια όταν φοράς φίρμες πατόκορφα?
10.Πληρώνονται οι ρακοσυλλέκτες 25 λεπτά το μπουκαλακι?
11.Οι άνθρωποι είναι ευγενικοί, χαμογελαστοί και φιλόξενοι?
12.Οι πολίτες έχουν μάθει από τις μαλακίες των πατέρων τους?
13.Εγινε ομορφότερη μετά τον πόλεμο και όχι το αντίθετο?
Αν υπάρχει, εγώ θα πάω να μείνω κι ας πουλάω μαντίλες για να ζήσω....

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Οι (κακο)μοιραίοι


Μες στα υπόγεια της Ρηγίλλης,
μες σε καπνούς και σε βρισιές,
(απάνου εστρίγγλιζε ο Τσιτουρίδης)
όλη η παραία πίναμε εψές,
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να κόψουμε δυο βουλευτάκια.
Σφιγγόταν ο ένας πλάι στον άλλο
στου τηλεπαραθύρου από βραδύς,
ω! πόσο βάσανο μεγάλο
είναι της επανεκλογής!
Οσο κι ο νους αν τυραννιέται
γαλάζια μέρα δε θυμιέται!
(Σπάρτη και Φλώρινα γαλάζα
και βάθος του άσωτου του χρέους,
ω! της Μονής κροκάτη γάζα
ομόλογα της Σοφοκλέους,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να γίνετε λεφτά μας!)
Του ενού ο κουμπάρος χρόνια δέκα
διαπλοκής - ίδιο στοιχιό,
και του Μαγγίνα η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει στο νοικοκυριό,(φύγαν οι πακιστανοί)
του Έβερτ ο γαμπρός στο Γκάζι
κι ο Τσιτουρίδης ανασενάζει.
-Φταίει η μονή Βατοπεδίου!
-Φταίει ο ψηλός που μας μισεί!
-Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
-Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
"ποιος φταίει; Ποιος φταίει;... κανένα στόμα
δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα.
Ετσι, στην σκοτεινή Ρηγίλλης
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σαν τα σκουλήκια κάθε media
όπου μας εύρει, μας πατεί:
δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα!
προσμένουμε της επανεκλογής to θάμα!

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

ODYSSEY (PART 2)


Πως η καρδιά σου θείε του αυτό το αντέχει ακόμα;
μη, μίζες σε λογαριασμούς, στο δεξιό το κόμμα
ο ανιψιός δεν έβαλε κι αυτό πληρώνει ακόμα;
Θείε του, τι σε πλάνεψε κι η πίκρα σου ανάβει;»

Κι θείος αποκρίθηκε ο μετοχοσυλλέχτης:
«Κόρη μου απ’ το στόμα σου χολή έβγαλες τόση,
πως το σεμνό, τον ξέχασα, Κωστάκη, και το δέχτης,
τι ο πρώτος είναι στο φαί και γκάφα όση όση

και έχει και τους βουλευτές, σκάνδαλα πλημμυρίσει.
Ο Μητσοτάκης μοναχά, τυφλό έχει ένα μένος
γι αυτόνε, που του γιόκα του το μάτι έχει γυρίσει
του γιού του Κυριάκου βουλευτή, πρώτον σ’αυτό το γένος.

Η Μαρίκα τον εγέννησε, πλούσια θυγατέρα
του Γιαννούκου που ’ναι άξιος, άρχοντας πελαγίσος,
και στην κομαντατούρ την έσμιξε ο Κωσταντής μια μέρα,
ε! από τότε ο αειθαλής τον κυνηγά με μίσος

στις εκλογές τον Κώστα τον τραβά, χωρίς να τον τελειώνει.
Αλλά οι δεξιοί όλοι μαζί ας βρούμε κάποια λύση,
ο Μητσοτάκης κάποτε θα πάψει να θυμώνει
πώς να τα βάλει με όλους μας και πώς να μας νικήσει

κι ούτε θα θέλει απέναντι όλους μας να μας έχει.
Τότε η Πετραλιά η υπουργόλουστη με λόγια αλλάζει ρότα:
«Καραμανλή, του Κώστα θειέ, έτσι αν πάλι έχει
και στους νηφάλιους βουλευτές αυτό αρέσει πρώτα,

ο σεμνοταπεινός Κωστής στο κόμμα να γυρίσει,
το Βύρων με τη μηχανή ας στείλουμε, που ξέρει
της Θεοδώρας την οδό, πετώντας να μιλήσει,
την γνώμη μας στην υπουργό ευθής να μεταφέρει:

Πως ο Κωστάκης με βουλή τρελών, θα επιστρέψει.
Φεύγω ,για της Ρηγίλλης την οδό, στα κεντρικά γραφεία,
να τους γκαρδιώσω ,να τους πω το κόμμα τους θα στρέψει
στους άχρηστους τους δεξιούς, να μαζευτούνε όλοι

μην και τα σκάνδαλα χαθούν, πριν ανοιχτούν οι κάλπες,
που ΔΕΚΟ και αποθεματικά, τα έχουν αφανίσει,
στης Αττικής νά ’βγει τα εξοχικά κι αργότερα στις βίλες
και στου Μαγγίνα το γιαπι, Ινδούς θε να ρωτήσει

το όνομά του αθάνατο στον κόσμο πια να μείνει».
Αυτά είπε και τα prada της θα σκύψει για να δέσει
που χρυσοποίκιλτα την παν, στων υπουργών τις σκάλες,
στις άκριες κάθε σουαρέ, σ όποιου θεάτρου θέση,

και τη luiss vuitton άρπαξε, που και στις δεξιώσεις
με το λουρί το επίχρυσο , βαρειά άμα τη σέρνει
σπέρνει μεγάλο πανικό στους κλέφτες, κι εντυπώσεις,
η κόρη –μες στη ΓΣΕΕ- κάθε φορά τη φέρνει.

Ροβόλησε από του θειού τα ύψη και τα φώτα
και στη Ρηγίλλης στάθηκε, στου Κωσταντή τα μέρη
στο πρώτο της νουδού σκαλί, ολόρθη μπρος στην πόρτα
κραδαίνοντας επίχρυση luiss vuitton στο χέρι

ίδια και απαράλλαχτη ,του Έβερτ του λεβέντη,
κι αντίκρυσε κλητήρες, τα dvd να βάζουν στα συρτάρια,
στα χέρια ομόλογα βαστούν, στο ξέφρενό τους γλέντι
εμβόλια να κουβαλούν του κόμματος θρεφτάρια

που είχαν κλέψει μόνοι τους, κι οι κράχτες κι οι βοηθοί τους
μισοί, το βασικό το μέτοχο κερνούσαν καπουτσίνο
κι οι άλλοι μισοί, στις τράπεζες ξεπλέναν το πουγγί τους,
τη δε τη μυριοκάψαλη Πάρνηθα, έγραφαν στο Καζίνο.

Πρώτος ο δικαστής Ζορμπάς απ τη γωνιά τη βλέπει
σκεφτόμενος, με την καρδιά, βαριά-βαριά και μαύρη,
μες στο μυαλό του ο άχρηστος , που να ’ναι, και αν πρέπει
να πάει να ξεκουμπιστεί, χαρά ο τόπος νάβρει

και την υπόθεση ξανά, στα χέρια του να έχει.
Αυτές οι σκέψεις μες στο νου φέρνανε γύρω τώρα
καθώς την Πετραλιά κοιτά και προς την πόρτα τρέχει
γιατί του έρχεται βαρύ να στέκει ξένος ώρα.

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

ODYSSEY



ΡΑΨΩΔΙΑ Α!

Για το σεμνό τον άνδρα, Γιώργο πες τα μας, που μόλις
της Ελλάδας πήρε το διεφθαρμένο κάστρο, ανεμοδάρθη,
κι ανθρώπων άκουσε πολλών τις χριστοπαναγίες
κι έπαθε πλήθος συμφορές στου κόματος τα βάθη,

ζητώντας στην πατρίδα τους, άβλαβους να ψηφίσουν
τους βουλευτές, μα ούτε κι αυτό μπόρεσε,κι ας είχε πάθος,
γιατί είχαν κρίματα πολλά, έχοντας αφανίσει
της Αττικής τα πράσινα τα δάση, που ήταν λάθος,

κι αυτή της επανεκλογής, σωστά, τους στέρεψε τη μέρα.
Γιε της Μάργκαρετ, πες τα μου, στο νου σου όπως τά χεις.
Φύγαν στο σπίτι όσοι τους του Σκάνδαλου τη μαχαίρα
απέφυγαν, στα βατοπεδινά και στον αχό της Siemens

και μόνο αυτόν που έκαψε χλωρίδα και πανίδα
ζητώντας τον για θύμα της, στα γκάλοπ είχε ρίξει
και τον κρατούσε, η Ντόροθι, κόρη γκαντεμοφρύδα ,
ωσότου είπαν οι βουλευτές, ο πόνος του να λήξει,

και στη νουδού που έφτασε, ο άντρας, μες στο κόμμα
τα πάθια του δεν τέλεψαν κι εκράτει ο αγώνας
με τους δικούς του, μα οι βουλευτές, τον λυπηθήκαν όλοι
εκτός ενός, που χόλωσε, κι ήταν ο Mητσοτάκης

Αυτός αρνιέται, ο ταπεινός Κωστάκης, να γυρίσει.
Βρισκότανε στους Κρητικούς, της γκαντεμιάς ο ρέκτης
που χωριστά ψηφίζουνε κι αυτοί, είναι οι μισοί στη δεξιά,
οι άλλοι στην αριστερά, κι ήταν εκεί σαν δέκτης

θυσίας, δέκα βουλευτών, φορώντας τον μανδύα
του αποστάτη, και γλένταγε. Μα των βουλευτών τ ασκέρι
στις κάμαρες συνάχτηκε του θείου Αχιλλέα,
θείου υπουργών και βουλευτών, κι ακούν να μεταφέρει

σκέψεις που κάνει. Κι αρχινά, ενώ στον νου του πλέει
ο Γέροντας, που χάθηκε απ’ την αποστασία
του Κώστα άνδρα κρητικού, κι αρχίζει να τους λέει:
«Αχ των μικρομεσαίων τη γενιά, βουλευτές, ο καθένας, δες τη,

πόσο άδικα μας κρίνουνε για τα δικά τους λάθη,
λέγοντας για ευθύνες μας, στο άστοχό τους βήμα
ενώ είναι αυτοί υπεύθυνοι για τα δικά τους πάθη,
κι όσα τους φέρνει η μοίρα τους. Να! Του θείου του το κρίμα

που έδιωξε το βασιλιά, κι ο αποστάτης
τον ανιψιό του έριξε, εκδίκηση να πάρει
κι ας ήξερε απ’ τον Γέροντα, πως θα ’ναι μέγα δράμα,
να μην το κάμει, ειδ’ αλλιώς θα πάρει άγρια βάρη.

Να μην τον ρίξει του είπαμε, ο γδικιωμός φυλάει
απ’ του Γιωργάκη το σπαθί, μεγάλος αν γυρίσει,
του το ’πε ο Λούληςς, μα ο Κωστής, ούτε τον αγροικάει
δεν άκουσε, και έφτασε στου τέλους του την δύση»

Τότε η φωνή της Πετραλιάς, μελίρρυτη ακούστει:
«Κύρη μας, πρώτε βουλευτή, γόνε τρανέ στα Σέρρας,
εκείνου αυτά του πρέπανε, και τον χαμό του λούστει,
κι όμοια όποιος πράξει, ας χαθεί στο πλήρωμα του χρόνου

εγώ όμως πνίγομαι πολύ, για του Κωστή το δάκρυ
που τυραννιέται μακριά, και ο καημός τον πλήττει
σε μέρος σκανδαλόζωστο στου έδρανου την άκρη
σε κόμα διαπλεκόμενο, που έχει ψυγεία siemens,

η κόρη τ άτιμου γκαντέμη, που στου υπουργείου τους δρόμους
έγγραφα χάνει, που στα δυό λαος-νδ χωρίζουν,
στέκεται ολομόναχος και του βαστά στους ώμους,
ετούτου η κόρη τον κρατά με λόγια που ζαλίζουν,

με λόγια ακριβοθώρητα θέλει να τον πλανέψει
η ακριβή εξουσία του απ’ το μυαλό να σβήσει
μα εκείνος λέει απ’ τη βουλή ,τίμιο ν’ αγναντέψει
κι άλλη offsore μην ξαναδει, κι ύστερα ας ξεψυχήσει.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009